We starten de top 100 met een game die oorspronkelijk niet is uitgegeven voor de Nintendo DS, maar eigenlijk een Sony Playstation Portable (PSP) game is. Deze port is echter dusdanig verbouwd dat je het wel als een nieuwe release kunt zien, mede dankzij de nieuwe touch-controls die de game veel sneller en natuurlijker maakt. Waar de game op de PSP al geweldig was, is de uitvoering op de Nintendo DS nog beter. Net als de PSP game lijken de graphics op een stripboek. In het spel zal je als Mister Esc. je best moeten doen om mensen te redden uit benarde situaties. Dat is waar je goed in bent en je doet het niet voor niks. Om het spannend genoeg te houden is er natuurlijk een timer waarbinnen je de redder in nood mag spelen. Geholpen mensen kunnen jou ook weer helpen, bijvoorbeeld door zware objecten te verplaatsen. En soms, soms zijn de mensen eikels en proberen ze je te dwarsbomen. Het hele concept van redden gaat natuurlijk niet vanzelf. In meer dan 100 levels zal je flink moeten puzzelen (en rennen, springen, zwemmen etc) om te achterhalen hoe je iedereen en jezelf kunt redden. Naast de flink lastige puzzels en de kekke graphics is er ook voldoende variatie in de omgevingen. Zo zal je aan de slag moeten binnen brandende gebouwen, schepen, ontploffende fabrieken tot aan ondergestroomde tunnels.

Glory Days 2 komt bekend voor. Het spel doet denken aan Wings of Fury wat ooit in de jaren 90 populair was op Amiga en PC, maar ook aan Advance Wars. Het spel is de logische opvolger van Glory Days 1 die op de Game Boy Advance uitkwam en stiekem kan je dat bij deel 2 wel zien. Grafisch is het geen hoogvlieger. Wat doet de game dan in de top 100? Het spel speelt namelijk fantastisch en dat is wat telt. Deze tactisch en strategische game speel je in 2D en zit boordevol actie. Als piloot vlieg je direct de actie in. Het doet zelfs denken aan Choplifter waarbij je van bovenaf veel vijanden probeert uit te schakelen. Denk aan tanks, jeeps, soldaten, gebouwen etc.

Echter in deze game zal je ook strategisch en tactisch stappen moeten maken zodat je zelf -in de tussentijd- een voldoende leger kunt opbouwen om de basis van de tegenstander te veroveren. En dat is dan gelijk het doel van de vele missies. Veroveren en overheersen. Een heerlijke game die moeilijker is dan het lijkt. Die moeilijkheidsgraad ligt ook deels in de besturing die je echt eigen moet krijgen. De game vraagt touchscreen en knoppen, wat enige periode van gewenning vraagt. Ben je hier eenmaal doorheen, dan is dit een topper van formaat.

Dankzij de eenvoudige graphics, die ook een beetje doen denken aan Metal Slug, heeft de Nintendo DS het nooit echt zwaar. En dat helpt. De gameplay is hierdoor erg soepel en hapert nergens. Veel succes met het zijn van een piloot en een generaal tegelijk.

Elebits is de opvolger van een succesvolle Wii-game: Elebits. De Wii-versie kreeg aandacht omdat het op een leuke manier met de pointer-controls werkte. Op de DS is dat natuurlijk anders. Deze versie lijkt een beetje op een mix tussen Zelda en Pokemon. In dit spel verzamel je de Elebits (schattige wezens) en dat doet denken aan PokeMon. Anderzijds ontdek je een hele wereld en dat doet denken aan Zelda. Dat werkt prima, maar is nergens zo goed als de genoemde verwijzingen. Wat het wel is? Een superonderhoudende game die er fantastisch uitziet. De verhaallijn is niet spannend. Je komt in een andere wereld en moet daaruit ontsnappen. In deze andere dimensie kom je ook nog eens een hoop bewoners tegen die jouw hulp wel kunnen gebruiken. Deze mini-quest worden allemaal netjes gemarkeerd op de kaart op het bovenste scherm.

In dit spel ga je op stap met Kai en Zero. Kai heeft een elektrisch pistool wat je kan helpen met de puzzels. Je kunt hiermee bijvoorbeeld deuren opmaken, liften activeren en bewegende platforms activeren. een handige tool dus. Zero is een gevangen Elebit, maar niet zomaar eentje. Zero is een Omega Elebit; een schattig wezen en je gebruikt Zero om nieuwe gebieden te unlocken.

Echter, dat kan natuurlijk niet direct. Hiervoor moet je Elebits verzamelen om het pistool van Kai te kunnen laden. En die vind je overal verstopt in de wereld. Meestal verstopt in bomen (die je moet schudden), of onder stenen, in vazen etc. Daarnaast moet je goed luisteren naar de inwoners die het hebben over andere Omega Elebits. En daar komt Zero om de hoek, want alleen Omega Elebits kunnen elebits verzamelen. Meervoud? Juist, je scoort nieuwe Omega Elebits (schattige beestjes) na het helpen van bewoners, of het oplossen van puzzels. Kortom, hier komt het Pokemon-concept om de hoek kijken.

Als er een nadeel genoemd kan worden is het het verzamelen van de gewone Elebits voor power. Dat wordt -op een gegeven ogenblik- gewoonweg saai. Acties vragen steeds meet Watt en daarvoor moet je dus steeds meer elebits verzamelen.

Naast de main singleplayer kan je ook in multiplayer aan de gang met vrienden (ook online via de WI-Fi connection). In de multiplayer keis je vijf Omega Alebits (die je verzameld hebt in jouw single-player avontuur). vervolgens gaan jullie allemaal in dezelfde (rabdom gegenereerde) map op zoek naar Elebits. Degene die binnen de gestelde tijd de meeste Elebits vindt wint de ronde. Deze multi-player stand is oprecht leuk en levert uren speelplezier op.

Wie kent Worms niet? Die schattige wormen die niets in de weg staan om elkaar volledig af te slachten? Aan de titel alleen al te zien weet je dat je te maken hebt met een opvolger. Er is dan ook veel gedaan om dit de ultieme Worms game te maken op de DS (en PSP). Vooral het touchscreen van de Nintendo DS laat hier haar meerwaarde zien en zorgt voor een eenvoudige en passende manier om je wapens te selecteren, je worms te bewegen en de strijd aan te gaan. Er is zelfs een tekenprogramma toegevoegd om je eigen strijdvlag te maken. En dat wil je in deze game. En natuurlijk Worms met de namen van je vrienden.

Het concept van Worms blijft ondanks de lage resolutie van de Nintendo DS nog best overeind. De game is herkenbaar en doet denken aan eerdere releases zoals het bekende Worms 2 (superoma's en schapen gooien op elkaar!). Landschappen zien er goed uit, hebben een subtiele schaduw en de worms zijn prima te onderscheiden van de achtergronden. De achtergronden mengen 2D en 3D graphics en zelfs nu komt dat indrukwekkend over. Tel daarbij DS download, four player battle op een cart, online WiFi met leaderboards en een lange Campaign-mode en je hebt eigenlijk een prima cart. In de campaign krijg je redelijk voorspelbare uitdagingen zoals: vier wormen tegen een computergestuurde worm, of traditioneel vier tegen vier, maar dan met halve energiebalken aan een zijde waarbij de essentie veelal is om de vijand te verslaan en te overwinnen. De variatie is groot en de campagne is lang en doet denken aan moderne Story-mode games. Met het doorlopen van de campaign speel je ook diverse zaken vrij zoals levels en custom items. En uiteraard heeft deze game achievements, want deze game komt uit de periode dat achievements echt populair waren, ook op systemen die het eigenlijk niet ondersteunden.

Waar het eerste deel zwaar ondermaats was grafisch en qua technische performance staat dit deel haar mannetje. Misschien komt dit wel omdat Neerlands trots Two Tribes hieraan heeft gewerkt. Wat een pareltje!

De Nintendo DS heeft ook een shop, tenminste als je een Nintendo DSi of Nintendo DSi XL in bezit had. Spellen gekocht in de shop noemde we DSiWare games. Helaas is de shop down en kan je dus niet meer legaal games downloaden. De shop had gelukkig niet extreem veel toppers, maar Mighty Flip Champs! was wel een van de betere games in de shop. Je kocht deze game voor omgerekend acht euro en dat was een koopje! In Mighty Flip Champs! doorloop je levels met je main karakter: Alta. Klinkt eenvoudig en zo begint het ook, maar de moeilijkheidsgraad loopt al snel enorm op. Je leert gelukkig al vrij direct dat je beide schermen van je DS optimaal moet inzetten om het einde van een level te behalen. Het scherm dat je doorloopt zie je altijd op het bovenste scherm, maar het onderste scherm is een scherm dat je kan met het touchscreen/actieknoppen kan omwisselen met het bovenste scherm en dus kan inzetten om verder te komen. Je kunt je voorstellen dat dit complexe puzzels kan creeren waarbij je constant goed moet timen hoe je de schermen omwisselt om het einde levend te behalen. Soms moet je namelijk flink vallen om via een geflipt scherm gered te worden van de dood. Lukraak flippen van de schermen is geen goed idee. Alta komt zodoende vaak vast te zitten in muren wat resulteert in een instant dead. Alleen slimme koppen halen de eindstreep. Er zijn diverse gebieden met elk 8 levels. Bij elkaar zijn er meer dan 40 levels. En eerlijk is eerlijk, ik heb het einde nog niet gezien. Maar, ik geef niet op..

Om deze game te spelen zal je dus op zoek moeten naar alternatieve manieren, zoals het softmodden van je Nintendo DS/Nintendo 3DS.