Viking Child is waar de Lynx echt laat zien wat hij kan. Dit spel neemt je mee naar een kleurrijke wereld vol mythische wezens en avonturen. Je speelt als Brian, een kleine Viking (met een knuppel) die door prachtige levels springt. De graphics zijn zo mooi dat je soms even moet stoppen om alles goed te bekijken. Je ziet hier dat Wonderboy III har stempel heeft gedrukt (deze stamt uit 1988).

Wat dit spel zo bijzonder maakt? Het mengt simpel platformspringen met RPG elementen. Je verzamelt niet alleen power ups, maar je karakter wordt ook echt sterker. De animaties zijn superstrak en elke vijand heeft zijn eigen persoonlijkheid. Van grappige monsters tot enge draken, alles ziet er geweldig uit.

De muziek is fantastisch, tenminste.. de muziek die aanwezig is. De rest van de game bestaat vooral uit soundeffects. Die zijn passend.Shops klinken als shops, de wapens klinken goed en zelfs het springgeluid past uitstekend. Viking Child hoort in elke toplijst omdat het in 1989 liet zien wat draagbaar gaming kon zijn. Terwijl andere handhelds nog zwart wit beeldjes toonden, was dit een explosie van kleur en detail. Het bewees dat je op een kleine handheld net zulke epische avonturen kon beleven als op grote consoles.

Atari Lynx Longplay [040] Prophecy I: The Viking Child - World of longplays

Het spel is perfect voor alle leeftijden. Kinderen houden van de vrolijke plaatjes en makkelijke besturing. Volwassenen kunnen zich uitleven op de diepere gameplay en het zoeken naar geheimen. Zelfs nu, meer dan dertig jaar later, is het nog steeds leuk om te spelen. De game komt wellicht wat traag over, maar dat went snel. Dit was gaming in de late jaren tachtig op zijn best. Alles moest groter, gekker en kleurrijker. Viking Child vatte dit perfect samen. Het is een soort game die je niet meer vaak ziet en alleen daarom al de moeite waard. Het is pure escapism in je broekzak. Daarom verdient het absoluut een plek tussen de allerbeste Lynx games.

Stel je voor het is 1991 en iemand geeft je een racegame op een handheld die er beter uitzien dan veel console racers. Dat was de impact van Checkered Flag. Deze racer heeft pseudo 3D graphics die je echt het gevoel geven dat je hard over een circuit scheurt.

Het mooie van dit spel zit in de details. Elke auto rijdt anders. Een muscle car is langzaam maar sterk, een sportwagen is snel maar breekbaar. De circuits zijn echte racebanen met hoogteverschillen en gevaarlijke bochten. Rijd je te wild? Dan valt je auto uit elkaar! Kortom, je zal moeten werken aan een goede balans en beheersing van jouw bolide.

Het geluid is geweldig. Motoren brullen, banden gieren, en er is een vette rocksoundtrack die je adrenaline laat stromen. Elke crash klinkt echt pijnlijk. Het voelt alsof je een mini arcade kast in je handen hebt.

Waarom hoort dit in een toplijst? Checkered Flag bewees dat handheld gaming geen waterige versie hoefde te zijn van console games. In de tijd van de zwart wit Game Boy was dit een kleurexplosie die liet zien wat de toekomst zou brengen.

Je kunt er eindeloos mee bezig zijn. Verschillende auto types, veel circuits, en een carrière mode die je urenlang bezighoudt. Het heeft die verslavende "nog één race" factor die alleen de beste racers hebben. Checkered Flag is de Amerikaanse droom op wielen. Snelle auto's, competitie, vrijheid van de weg. Alles wat cool was aan de jaren negentig, verpakt in een handheld. Pure fun van begin tot eind.

Toki is een arcade klassieker die op de Lynx helemaal tot leven komt. Je speelt een aap die vuur kan spuwen. Dat zegt eigenlijk alles over hoe wonderlijk de jaren negentig waren! Het is cute, maar chaotisch genoeg voor volwassenen.

De graphics zijn een echte verrassing. Elke sprite zit vol details. Toki beweegt zo soepel dat je vergeet dat dit een handheld is. De vijanden zijn allemaal uniek, van lieve beestjes tot gevaarlijke monsters. Elk heeft zijn eigen manier van aanvallen die je moet leren.

Dit is platformactie op zijn puurst. Het gaat niet alleen om springen en schieten. Je moet slim nadenken over welke power ups je gebruikt en wanneer. De levels hebben verschillende routes en geheime plekken die je kunt ontdekken.

De soundtrack is catchy zonder irritant te worden. Jungle beats mix met elektronische sounds. Het past perfect bij de zonnige graphics. Het geluid van Toki's vuurspuwen is zo bevredigend dat je vanzelf gaat glimlachen.

Voor een toplijst verdient Toki zijn plek omdat het nostalgie perfect mixt met innovatie. Het heeft de charme van oude arcade games maar gebruikt de Lynx om alles mooier en vloeiender te maken dan ooit in arcades mogelijk was.

Dit spel komt uit een tijd dat developers durfden te experimenteren. Een vuurspuwende aap? Waarom niet! Die creative vrijheid zorgde voor games die je nooit vergeet. Toki is pure joy in game vorm.

Eugene Jarvis creëerde een speelhallegende en de Lynx versie doet er alles aan om die erfenis eer aan te doen. Robotron is pure, ongefilterde speelhalactie waarbij je tegelijkertijd moet bewegen en schieten terwijl honderden vijanden proberen je te vernietigen. Het is spelen teruggebracht tot zijn essentie: overleven.

De tweehandige besturing wordt briljant aangepast voor de Lynx knoppen. Je kunt in alle richtingen bewegen terwijl je in compleet andere richtingen schiet, wat resulteert in spelervaring die je brein op een unieke manier traint.

Visueel is het een neon doordrenkte nachtmerrie in de beste betekenis. Felle kleuren flitsen over het scherm terwijl robots, kogels en explosies een constant lichtspektakel creëren. De beeldsnelheid blijft stabiel ondanks de chaos, wat een technische prestatie is voor die tijd.

Wat geluid betreft bombardeert Robotron je met elektronische beats en constante geluidseffecten. Explosies, lasergeluiden en robotgeluiden creëren een geluidslandschap dat je volledig absorbeert in de actie. Het is overweldigend op de best mogelijke manier.

Waarom verdient dit een toplijstplek? Omdat Robotron 2084 puur vaardigheidsspelen vertegenwoordigt. Geen verhaal, geen tussenvideo's, geen franjes. Alleen jij, je reflexen en steeds onmogelijkere kansen. Het is speelhalspelen gedistilleerd tot zijn pure essentie.

Het spel heeft oneindige herhaalbaarheid omdat elke ronde anders is. Patroonherkenning, snelle reflexen en strategisch denken zijn allemaal essentieel. Je kunt jarenlang spelen en nog steeds je hoogste score verbeteren.

Robotron vertegenwoordigt ook een belangrijk moment in de spelgeschiedenis. Het toonde aan dat complexe speelhalervaringen perfect konden werken op draagbare systemen. Het was een voorproefje van wat draagbaar spelen zou kunnen worden: geen compromissen, volledige ervaringen in draagbare vorm.

Plus, het heeft die verslavende "nog één poging" factor die alleen de beste speelhalspellen bezitten.

Militaire spellen waren enorm populair in de vroege jaren negentig. Desert Strike bracht die trend naar handhelds op een manier die niemand had verwacht. Je was een helikopterpiloot in vijandelijk gebied waar elke beslissing er toe deed.

Het perspectief vanaf bovenaf gaf je perfect zicht op het slagveld. Je vloog laag over vijandelijke bases en alles was zo gedetailleerd dat je precies kon zien wat er gebeurde. Tanks, soldaten, gebouwen, explosies die er echt toe deden.

Wat Desert Strike zo spannend maakte was het beheren van je middelen. Je kon niet zomaar overal heen vliegen en alles kapot schieten. Brandstof was beperkt, munitie ook, en schade stapelde zich op. Je moest echt nadenken en plannen maken.

Atari Lynx longplay - world of longplays - longplays.org

Het geluid maakte je helemaal onderdeel van de actie. Helikopterbladen, machinegeweren, explosies, stemmen over de radio. Het voelde alsof je echt in een militaire operatie zat.

Dit spel verdient een toplijst plek omdat het echte diepgang naar handhelds bracht. Het was geen simpel arcade spelletje maar een tactische ervaring die planning vereiste. Het bewees dat draagbare spellen net zo complex konden zijn als console spellen. Desert Strike vatte de tijdgeest perfect. De Golfoorlog lag nog vers in het geheugen. Het spel liet je militaire fantasieën beleven zonder echte gevolgen.

De game is makkelijk te leren maar moeilijk te beheersen. Elke missie bouwt voort op de vorige en brengt nieuwe uitdagingen. Perfect game design dus. Deze game is ook uitgegeven op andere platforms waar het vaak wat sterker uit de verf kwam, maar voor een handheldgame is dit een prima uitvoering.